اقرآن تجلی خداوند است با تمام سماء و صفات (1) و در عظمت و والائی رسول خدا (ص) همان بس که قلب قدسی شان چنین کتابی را در خود نشانده است . قلبی به عظمت هستی و در اوج طهارت و قداست که توانسته است این کتاب را مساس کند ، چون خود قرآن فرمود :
جز پاکان آن را نمی یابند « انه لقرآن کریم فی کتاب مکنون لا یمسه الا المطهرون » (2)
ترجمه : « این قرآنی است که گرامی و ارجمند ، در کتابی پوشیده و نگاه داشته ، که جز پاک شدگان و پاکیزگان به آن دست نمی رسانند » و تنها قلب ملکوتی اوست که آن را تلقی کرده است .
« نزل به الروح الامین علی قلبک لتکون من المنذرین » (3)
ترجمه : « قرآن را جبرئیل بر قلب تو فرود آورد ، فرستادیم تا ( برای جهانیان ) هشدار دهنده باشی » قلبی که میهماندار فرشتگان گردیده و با مقام عصمت و نورانیتش ، سنخیت یافته اند .
ترسیم قرآن از جمال حضرت (ص) از یک سو زیبا و دلرباست و از سوی دیگر در اوج عظمت و شکوه به گونه ای که انسان را خیره کرده و سپس او را به خضوع فرا می خواند .
ترسیمی حکیمانه و از سر صدق نه بی مبنا و گزاف گونه « چون قرآن کتابی است حکیم و استوار » « یس و القرآن الحکیم »
ترسیمی جاودانه و مصون از هر نوع تحریف و تغییر « چون خود قرآن جاودانه و مصون است » ترسیمی از آینة جمال پروردگار که چنین گوهر تابناکی را آفرید و بدون واسطه او را پروراند .
و ترسیمی از ...
نگاه به جمال قدسی حضرت محمد (ص) از این آینه بالاتر از آن است که در تصویرگریهای خام نگارنده بنشیند .
افزون بر آن حجم نوشتار و کمی وقت هم اجازه نمی دهد تا دست کم از تراوشات اندیشه های فرزانگان و نکته پردازیهای حکیمان و مفسران قرآن در این زمینه بهره جوئیم ، بدینسان ناچاریم به برخی از آیات « در حد فهرست کوتاه » بسنده کنیم ، امید است این عذر تقصیری باشد به پیشگاه ملکوتی رحمه للعالمین « و ما أرسلناک إلا رحمه للعالمین » (4)
1 – اشاره است به کلام امیرالمؤمنین در نهج البلاغه خطبه 147 « فتجلی سبحانه فی کتاب »
2 – سوره الواقعه – آیه 77
3 – شعراء آیه 194
4 – انبیاء – آیه 107